Zusters en broeders,
In het evangelie hoorden we een heel bekend verhaal. De leerlingen hebben zich uit vrees voor de Joden ergens opgesloten, Ze zijn immers bang dat ze hetzelfde lot als Jezus zouden ondergaan.
Zulke gevoelens van angst en onrust kennen wij ook. Gevoelens die worden opgewekt door de oorlogen in Oekraïne, Gaza en Soedan. Angst en onrust, gevoed door volkerenmoordenaars als Poetin en Netanyahu, die in hun wreedheid en machtswellust geen enkele grens meer kennen. En ook angst, onrust en onzekerheid omdat er door de beschaafde wereld nauwelijks gereageerd wordt tegen die barbaren. Integendeel, sommige landen en politici vinden het allemaal prima wat ze doen.
Misschien zijn we er ons niet van bewust, maar net als aan zijn bange apostelen verschijnt Jezus ook aan ons wanneer we ons afsluiten. Ook ons wenst Hij vrede en kracht toe in dagen van angst, pijn en verdriet. Maar net als de apostelen herkennen we Hem wellicht niet, omdat we opgesloten zitten in onze onzekerheden. Misschien horen we zelfs niet dat Hij herhaalt: ‘Vrede zij u.’ En misschien is er ook geen plaats in ons hart voor de heilige Geest die Jezus over de apostelen blies. De heilige Geest die ons moed geeft, en ook kracht om te aanvaarden, zelfs om te vergeven. Dat zal zeker niet altijd lukken, maar als we niet vergeven blijft het kwaad bestaan.
Wat we zeker moeten doen is ons spiegelen aan Tomas. Zijn naam zet ons daar zelfs toe aan, want Tomas betekent ‘tweelingbroer’. Als we dan toch zijn tweelingbroer of -zus zijn, zijn we niet bang en sluiten we ons niet op voor de minste dreiging, zoals de apostelen. We slikken ook niet zomaar alles wat ons wordt opgedrongen in fake news, social media, reclame en zoveel meer dat ons voor de kar van leugens en bedrog wil spannen. Daar doet Tomas niet aan mee. Hij weigert te geloven wat de andere apostelen zeggen. Hij zal pas geloven als Jezus hem de kans geeft te geloven.
En zo zien we dat geloven geen hobby is, maar een gave, een cadeau dat we krijgen van God, van Jezus. Daar moeten we dankbaar om zijn, want leven zonder geloof is mager, hol en doelloos. Leven met geloof daarentegen geeft ontmoeting, erkenning en herkenning, en zorgt ervoor dat we ons hart toevertrouwen aan God, aan Jezus. Hij wijst ons de goede weg, want Hij is het Licht van de wereld.
Daarom zoekt Jezus ook zijn bange apostelen op. Want daar wil Hij aanwezig zijn: waar angst heerst. Bij zijn leerlingen, maar ook bij ons. Angst voor alles wat fout kan gaan, voor de ziekte die ons kan treffen, voor de tegenslag, voor de vreemdelingen die naast ons wonen, voor de mislukking in wat we nastreven. ‘Wees niet bang, Ik ben bij u’, zegt Jezus en dat geeft ons troost, en ook kracht
Zusters en broeders, in de eerste lezing hoorden we hoe gelukkig de eerste christenen, en hoe hulpvaardig de apostelen waren. Laten wij ook zo zijn: gelukkig om ons geloof, en hulpvaardig voor mensen in nood. En laten we ons spiegelen aan Tomas, want zijn geloof is grenzeloos. ‘Mijn Heer en mijn God’, roept hij uit van vreugde wanneer Hij Jezus ontmoet. Laat ook ons geloof zo sterk zijn, want we hebben Jezus echt nodig in deze wereld waar alle zekerheid verdwijnt, omdat onberekenbare heersers niet alleen respect, maar ook democratie uitroeien. Een wereld van polarisering waarin alleen met de hulp van God, van Jezus een gevoel van geluk kan opveren. Laten we dus de weg van liefde en vrede gaan die Jezus, die God ons aanwijst. Een weg die we zonder Hen nooit zouden vinden. Amen.