20e zondag door het jaar (2007)

Homilie

Er zijn deze week weer genoeg actualiteiten die aanleiding bieden om op te reageren. Deze week had Katholiek Nieuwsblad een aantal interessante artikelen. Twee sloten bij elkaar aan. Een artikel van professor Urbain Vermeulen, een Vlaamse Arabist, die veel weet over de Arabische landen, hun cultuur en met name ook de Islam.

Professor Vermeulen doet een interessante uitspraak: De Islam is maar voor tien procent godsdienst. Voor negentig procent is het iets anders, zoals een visie op de samenleving en de economie.

Midden in deze uitgave van katholiek Nieuwsblad vinden we een geografische schets van de Christelijke minderheden in het Midden Oosten, vooral in de Islamitische landen. Daar worden de aantallen opgesomd. In 1920 waren er 2 miljoen Christenen in Turkije, nu misschien nog maar 15%. In Syrië in 1900 30% van de bevolking, naar nu nog 7%. In Israël en Palestina, van 2 miljoen naar nog geen tweehonderdduizend. Egypte, Soedan, Saudi-Arabië, Irak, Iran, Afghanistan, Pakistan, en ga maar door.

Christenen zijn in veel Islamitische landen tweederangs burgers of nog minder. In Pakistan hoeven Moslims in strafzaken maar de helft van hun boete te betalen tegen een niet-Moslim. Bovendien is het getuigenis van een niet-Moslim ongeldig. Het maakt hem weerloos. Een niet Moslim mag geen bevoegdheid over een Moslim hebben. De Jihad heeft als doel de Christenen te verdrijven, nog liever dan ze tot de Islam te dwingen.

En dan lees ik een uitspraak van bisschop Muskens met de suggestie: laten we God Allah noemen. Ik val niet graag een bisschop af. Ik zal me dus beperken tot het idee, en het is een slecht idee. Wat in Indonesië een taalkundige oplossing is, heeft veel meer consequenties dan je zou denken. Het is een goed iets dat wereldwijd het woord god allerlei klanken heeft: God, Got, Dieu, Dios, en noem maar op. Het woord god heeft niet het idee van een eigennaam. Allah is meer dan een woord, het heeft de magie van de naam van god.

Vanuit de Joodse traditie kennen we de schroom om de Naam van God niet uit te spreken. De vier letters JHWH worden uitgesproken als ‘De Heer' (Adonai). Allah functioneert voor veel Moslims als een eigennaam, het is meer dan een variatie op Elohim (God, Alāhā - Aramees/Syrisch). Bovendien is God voor ons de Vader van Jezus Christus en onze Vader, Hij is de Drieëne God die Zich openbaart als Vader, Zoon en heilige Geest. De God van Mohammed is niet de Vader van Jezus Christus, is niet de God van de Christenen.

Er wordt in onze tijd heel gemakkelijk gesproken over interreligieuze dialoog, maar het lijkt steeds meer een naïeve droom te zijn van mensen die de werkelijkheid niet onder ogen zien. Voordat de Moslims Noord Afrika veroverden, was 95% van de bevolking daar Christen. Nu is dat nog maar 6%. We lijken ons blind te staren op landen waar Christenen en Moslims in peis en vree hebben samengeleefd, maar sluiten onze ogen voor de werkelijkheid dat steeds opnieuw een fanatieke, of militante of extremistische of radicaal orthodoxe Islam streeft naar absolute heerschappij, waar geen plaats is voor andere religies, ook niet voor Joden en Christenen.

Dit alles, naar aanleiding van de lezingen. Jezus zegt: Denk niet dat Ik op aarde vrede ben komen brengen! Integendeel, verdeeldheid zal er zijn, tot binnen de families en gezinnen.

Aangaande de Christenen die nog in deze gebieden wonen, wordt dikwijls de vraag gesteld of ze daar nu moeten blijven tegen de verdrukking in of niet. Zowel uit Rome alsook van andere kanten wordt er dikwijls voor gepleit dat ze er blijven. Toch denk ik dat dit er maar net vanaf hangt. Wie moedig is en sterk, mag het proberen, maar overmoed is een slechte raadgever. Van de Eerste Christenen weten we dat zij uit Jeruzalem verdreven zijn. Het kwam andere landen weer ten goede. Een Christen heeft uiteindelijk maar één vaderland, en dat is niet op aarde.

Het is in de eerste plaats voor deze landen en voor die bevolkingen zelf een ramp als de Christenen, als Gods kinderen verdreven worden. Want er zullen spannende tijden aanbreken, en dan zullen ze wensen dat er nog Christenen waren. Er zal verwarring en onderdrukking zijn, meer nog dan nu, en ze zullen gaandeweg ontdekken dat de Koran geen Evangelie is, geen Blijde Boodschap.

Maar wat ons betreft. Het zou te wensen zijn wanneer politici zich bewust werden van een verkeerde politieke correctheid. Dat bovendien de olie-afhankelijkheid een slechte raadgever is. Onafhankelijkheid van het Midden Oosten is gewenst, want de tolerantie is schijn en slechts eenzijdig vanuit het Westen. Helaas maken stemmen als die van Wilders en Ehsan Jami de discussie troebel. De onderwerpen die ze noemen zijn helaas te belangrijk om te behandelen op de manier waarop zij dat doen.

Maar er stond nog een ander interessant artikel van professor Frans Alting von Geusau waarbij hij spreekt over de dictatuur van de economie. Hij wijst zo niet alleen een gevaar aan maar daarmee ook onze mentale Christelijke zwakte, waarbij het erom gaat onze welvaart veilig te stellen. Dat brengt mij bij het laatste punt.

Er zijn miljoenen brave, goedwillende en mensvriendelijke Moslims. Maar de wortel van de Islam zelf is verbonden aan het militair apparaat van de staat. Het is al eerder gezegd. De Islam gedijt goed bij een matig, mat en lui Christendom. Wanneer christelijke gelovigen slap, uitgedoofd, futloos en angstig zijn, dan gedijt het geweld. De historische kracht van de Islam is niet de waarheid, is niet de studie, is niet de vergeving, is niet de menselijke gelijkwaardigheid. De historische kracht van de Islam is altijd het zwaard geweest. Ook de Islam moet bevrijd worden en daarvoor heeft zij het Evangelie nodig. Zoals het Evangelie van Christus ons het Oude Testament doet herlezen en opnieuw interpreteren, zodat daarin het zwaard zijn macht verliest. Zo heeft ook de Islam het Evangelie nodig om bevrijd te worden van de wurggreep van het zwaard.

En wij dan? Hier en nu, in onze tijd getuigen van je geloof vraagt meer dan politiek correct geroep. Het vraagt in de eerste plaats een persoonlijke bekering van het hart. Dan pas kan martelaarschap een kans krijgen, want anders is het niets méér dan een beschermen van je eigen luxe leven. Bij Jezus gaat het erom dat alleen de verkondiging van God zoals Hij werkelijk is, Vader, Zoon en heilige Geest, de mens vrij maakt, deze wereld vrij maakt. Daartoe moeten we eerst zelf vrij worden en daarvoor bidden wij. Amen.

Begroeting

Van harte welkom, u hier in de kerk en allen die met ons meevieren via de kerkradio of het internet.
Jezus heeft vrede gebracht. Toch bereidt Hij ons voor op moeilijke tijden. Gods koninkrijk ondervindt veel weerstand. Hier mogen we in zijn aanwezigheid de komst van Gods Koninkrijk reeds ervaren.
Ik mag u uitnodigen te gaan staan bij de intrede.

Voorbede

Pr.: Bidden wij vol vertrouwen om de vervulling van Gods belofte.

Bidden wij voor de Kerk, bijzonder voor de vervolgde Christenen wereldwijd. Dat zij zich geleid en behoed mogen weten door de heilige Geest. Dat zij mogen weten wat zij moeten doen, dat zij kracht mogen krijgen om stand te houden in hun getuigenis. Laat ons bidden.

Bidden we voor onszelf, hier in het Rijke Westen. Dat in ons hart opnieuw het vuur mag ontbranden om meer getuigend te leven en in Jezus voetspoor te treden. Laat ons bidden.

Bidden we voor regeringsleiders, voor politiek verantwoordelijken, voor ambtenaren en opiniemakers, dat zij oog krijgen voor de vervolgde Christenen en bereid zijn hen een nieuw thuis te bieden. Laat ons bidden.

Bidden we voor onze wereld. Om een wereldwijde bezinning. Dat wijsheid het wint van kortzichtigheid. Dat liefde het wint van eigenbelang. Dat moraal het wint van commercie. Dat geloof het wint van materialisme en egoïsme. Laat ons bidden.