Christus, Koning van het heelal C

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Soms ga je met lood in je schoenen naar iemand toe die ongeneeslijk ziek is. Je vindt dat je erheen moet; maar je ziet er tegenop, want wat moet je zeggen? Je zou zo iemand een beetje willen opbeuren, maar al wat je zegt, is goedbedoelde onzin. Maar eenmaal binnen vangt de zieke jou op in plaats van omgekeerd. Zij stelt jou op je gemak, praat heel open over de situatie, en is vol belangstelling voor jouw wel en wee. Hoe is het mogelijk, denk je, weer buiten; wie heeft wie nu opgebeurd?

Het is de wereld op z'n kop: de ogenschijnlijk zwakke blijkt een grote innerlijke kracht uit te stralen. Het is me vele keren overkomen.

En er zijn meer voorbeelden van te vinden dat het zwakke het sterke beschaamt. Zo kunnen kleine kinderen soms grote mensen 'ontmaskeren', en breken ze feilloos door opgehouden stand en status heen. Mooi vind ik in dit verband ook het verhaal over de hooggeleerde professor met een betoog dat bol stond van dure en onbegrijpelijke woorden. Hij leek zijn gehoor van gewone mensen vooral te willen laten zien hoe geleerd hij was. Tot er na de pauze een wat oudere man een beetje boos zei: 'U moet wel heel erg veel gestudeerd hebben om zo dom te kunnen praten'.

Dat is de wereld op z'n kop: de zwakke beschaamt de sterke; wie klein is, blijkt groot; en de ongeletterde blijkt wel eens wijzer dan de geleerde.

De wereld op z'n kop vinden we ook voortdurend in het evangelie. Terwijl iedereen bij koningen aan gouden koetsen, diamanten diademen, klaroengeschal en eerbetoon denkt, vieren we vandaag Christus Koning, en horen we over een koning, totaal ontluisterd en vernederd, tussen twee misdadigers. Een kroon van doornen en een kruis in plaats van een troon! En toch zegt hij voor Pilatus: ‘Koning ben Ik'.

De wereld op z'n kop dus. ‘Maar', zegt Hij erbij, ‘mijn koningschap is niet van deze wereld'. Dat wil zeggen: het beantwoordt niet aan onze maatstaven. En wat die maatstaven zijn, vertelt hetzelfde evangelieverhaal: ‘Als Hij is die Hij zegt te zijn (zeggen de toenmalige leiders), laat Hij dan zichzelf redden'. En de soldaten zeggen het hun na: ‘Als Je de koning der joden bent, red dan jezelf'.

Zij die zichzelf kunnen redden of zich er altijd uit weten te redden, de slimmeriken die hun handen altijd in onschuld wassen, maar intussen anderen naar de vernieling helpen, degenen die de grote jongen uithangen, en alles gedaan weten te krijgen... met hen heeft zijn koningschap helemaal niks van doen.

Nee, in plaats van zichzelf te redden, redt Hij die ene moordenaar: ‘Heden nog zul je met Mij zijn in het paradijs'. Tot op het kruis blijft Hij wie Hij was: iemand die anderen redt, en hun toekomst biedt.

Ook de evangelietekst van Christus Koning schetst de kracht van het zwakke; hij zet de wereld op z'n kop: niet de sterken, koningen, keizers of generaals, maken indruk bij God, maar kleine en zwakke mensen, de gekruisigden, vinden gehoor hij Hem; aan hen behoort het koninkrijk. Zo was en is het, toen en thans.