Sacramentsdag C (2013)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 194 niet laden

Beste  medegelovigen, wij hoorden het verhaal van de wonderbare  broodvermenigvuldiging. Jezus vermenigvuldigt en deelt. Hij doet dat op  de manier waarop Hij het later ook bij het Laatste Avondmaal zal doen.  Wij hoorden zojuist hoe Jezus de broden nam en de vissen. Hij sloeg zijn  ogen ten hemel, sprak de zegen uit. Toen brak Hij de broden en de  vissen om ze aan de mensen voor te zetten. Tijdens de consecratie zegt  de priester ook dat Jezus het brood en de beker nam en dat Hij ze aan de  apostelen gaf. Wat Jezus geeft is zijn leven. Als Hij zich geeft wordt  Hij er zelf minder van. Van koning van hemel en aarde wordt Hij mens en  dienaar. Van de allerhoogste en allerrijkste wordt Hij de allerkleinste  en allerarmste. Van de levende wordt Hij een dode. En dat alles, opdat  wij er beter van zouden worden, groter, rijker, verhevener.

Dat Hij er minder van wordt is natuurlijk alleen maar voor een  moment. Later zal Hij als God èn als mens zetelen aan de rechterhand van  de hemelse Vader.

En dat Hij minder zou worden door zich in de Eucharistie te geven is  alleen maar schijn. Want Hij deelt... door te vermenigvuldigen. Eerst  deelde alleen Hij uit, maar op het moment van dit wonder staan er twaalf  plaatsvervangers uit te delen, twaalf apostelen. Hij deelt zichzelf  uit, maar vermenigvuldigt ook zichzelf en daarmee ook zijn werkzaamheid.  En zo gaat die uitdeling, die vermenigvuldiging, door tot op de dag van  vandaag.

Wij worden dus beter van Jezus’ komst, maar als wij Hem met eerbied  en aandacht ontvangen, in geloof en vertrouwen, wordt Hij ook beter van  ons. Wij zien, dat Jezus’ invloed in de wereld in deze dagen gering is.  Er gebeurt heel veel kwaad. Hij zou natuurlijk met één slag aan al dat  kwaad een einde kunnen maken, maar dat is nu eenmaal niet de weg waartoe  Hij heeft gekozen. Hij gaat de weg van de liefde. Hij wil dat wij in  vrijheid kiezen voor het goede. Iedere keer dat mensen in vrijheid ‘ja’  tegen Hem zeggen, wordt zijn invloed, zijn werkzaamheid, in Kerk en  wereld sterker. Hij sterkt ons en wij sterken Hem. Wij hebben Jezus  nodig en Hij ons. Wij willen op Hem kunnen rekenen in dagen van voor- en  tegenspoed, maar Hij wil ook op ons kunnen rekenen. Hij is de Goede  Herder. Wij zijn de verloren schapen, die Hij opzoekt. Maar wij moeten  ook zelf herder willen zijn.

Jezus beleeft als Herder zo veel blijdschap. Als Hij een verloren  schaap terugvindt, neemt Hij het vol vreugde op zijn schouders, draagt  het terug naar de kudde en roept zijn vrienden en buren bij elkaar om  hen te laten delen in zijn vreugde. Hij bloeit helemaal op als iemand  naar zijn kudde, zijn koninkrijk, terugkeert. En dat is waar ook wij de  grote vreugde in kunnen vinden: in het terugbrengen van mensen bij de  hemelse Vader. Die hemelse Vader zal ons wel laten merken, nu al of  later, hoe ontzettend blij Hij daar mee is. Alleen al dat Jezus ons bij  monde van de apostel Jakobus zegt (5, 20), dat wie een zondaar van zijn  dwaalweg bekeert, die zal zijn ziel redden van de dood en tal van zonden  zal bedekken, maakt het voor ons volop de moeite waard deze  werkzaamheid op ons te nemen.

Broeders en zusters, als Jezus met zijn apostelen voor het Laatste  Avondmaal aan tafel gaat, zegt Hij tegen hen, dat Hij er vurig naar  heeft verlangd dit paasmaal met hen te eten. Het zichzelf weggeven aan  ons, het één worden met ons, daar leeft Hij voor. Daar bidt Hij voor.

Hebben wij het weleens meegemaakt, dat wij naar iemand op weg waren,  verlangend naar de ontmoeting uitkeken, en dat die persoon opeens  helemaal niet op de afgesproken plek aanwezig bleek te zijn!? Of dat  zijn houding heel koeltjes was, misschien zelfs afwijzend!? Dan krimpen  wij in elkaar van pijn, verdriet, teleurstelling. Zou ook Jezus, die God  èn mens tegelijk is, niet hetzelfde voelen als wij of anderen Hem  teleurstellen!? Door de wonderlijke eenheid, die door de heilige  Eucharistie tussen Jezus en ons ontstaat, voelt Hij het als heel  pijnlijk aan, als een amputatie, als wij of anderen ons van Hem  verwijderen.

Aan de andere kant: hoe groot is onze vreugde als wij een ernstige  ziekte of handicap hebben overwonnen. Zouden wij het niet van de daken  willen schreeuwen, het aan iedereen willen vertellen? Zo is ook Jezus’  vreugde.

Laten wij goed beseffen welk een groot goed, welk een groot geheim  wij in de Communie ontvangen: eenheid met de Allerhoogste God. Gaan wij  nooit uit sleur te Communie. Doen wij het alsof het onze eerste en  laatste kans is Jezus in de Communie te ontmoeten. Hebben wij Hem lief  met héél ons hart, héél ons verstand en met àl onze krachten. En ...  zoals Hij zich uitdeelt aan ons, delen wij onszelf uit aan anderen. Zijn  wij ook zelf Eucharistische mensen. Mensen, die leven om anderen - in  vrijheid! - te kunnen laten leven, steeds beter, steeds mooier.

Vandaag zijn wij in de gelegenheid voor de Heer iets extra’s te doen.  Paus Franciscus heeft alle katholieken over heel de wereld verzocht  zich op zondag 2 juni van ‘s avond 17.00 uur tot 18.00 uur in aanbidding  te verenigen voor het uitgestelde Allerheiligste. Er zijn zo veel  noden, zowel in de Kerk als in de wereld, en aangezien het er steeds  meer naar uitziet, dat de mensheid er zelf niet meer uitkomt, nodigt de  paus alle katholieken van heel de wereld vriendelijk, maar dringend uit  vandaag, op Sacramentsdag, een uurtje neer te knielen bij het  Allerheiligste om zo de Heer om zijn zegen te vragen.

In Rome zal het een eenvoudige viering zijn, zonder toespraak of  preek van de Paus. Wel wordt het rechtstreeks uitgezonden door het  Vaticaan. Het gebed vindt plaats tussen 5 en 6 uur ’s middags. Op dat  zelfde ogenblik is het dan in Mexico 10 uur ’s ochtends en in IJsland 3  uur ’s middags. In Korea en Japan zullen mensen om middernacht bidden  terwijl in Papua Nieuw Guinea om 1 uur ’s nachts wordt gebeden en in  Honolulu om 5 uur ’s ochtends.

De secretaris van de Pauselijke Raad voor de Nieuwe Evangelisatie,  mgr. José Octavio Ruiz Arenas, zegt over dit initiatief: “Het zal voor  de gelovigen een grote bemoediging zijn dat we samen met de Heilige  Vader bidden voor dezelfde intenties:

  • Als eerste dat de Kerk heiliger en zuiverder mag worden.
  • We zullen ook bidden dat de Christenen de liefde en barmhartigheid van God mogen laten zien.
  • Tenslotte, dat we ons mogen bekommeren om degenen die lijden en  dat wij onze handen uitstrekken naar de mensen aan de rand van de  maatschappij, een intentie die heel dierbaar is voor de Heilige Vader.     

Ik hoop, dat veel mensen hier even tijd voor vrij willen maken. Voor  iemand af en toe iets extra’s willen doen is een teken van onze liefde,  óók als het gaat om God. Denken wij er even over na.