Kiezen (2012)

De verkiezingen voor de Tweede Kamer staan voor de deur. Dat is een heftige gebeurtenis en wat er aan voorafgaat is waarschijnlijk nog heftiger.

Een heel peloton lijsttrekkers vult radio, krant, TV en internet met beloftes, voor elk wat wils.
In vroeger tijden heeft de Kerk zich wel eens gewaagd aan stemadviezen, maar dat is een heikele zaak gebleken.
Kom er trouwens maar eens wijs uit.
De een belooft wat meer van dit en de ander wat meer van dat en dan is het maar afwachten wat er in een coalitie van die beloftes overblijft.
En toch is het belangrijk dat we een keuze maken om tenminste iets van onze eigen idealen verwezenlijkt te zien.

Tja, maar wat voor idealen hebben we?
De portemonnee lijkt een hoofdrol te spelen.
Degene die een goed gevulde heeft hoopt dat minstens zo te kunnen houden en degene waarbij die portemonnee dun of leeg is hoopt er wat vulling aan te kunnen geven.
Verder speelt de spraakbegaafdheid en de uitstraling (wat dat ook moge zijn) van de lijsttrekker een belangrijke rol.

Maar er zijn nog andere aspecten, die wat nauwer aansluiten bij de christelijke idealen.
Wat gaan we doen met het milieu, met het onderwijs, met de zorg voor bejaarden, zieken en gehandicapten, met de gelijkberechtiging van vrouwen en homoseksuelen?
Het evangelie, ook dat van vandaag, geeft ons geen stemadvies, maar dringt er wel weer op aan om bij het maken van keuzes meer dan alleen de eigen portemonnee te gedenken en dus goede afwegingen te maken.  via de handelwijze van Jezus Christus worden we er aan herinnerd dat God, zijn en ons aller vader, geen aanzien des persoons kent en zonder voorbehoud een man geneest.
In de brief van Jacobus wordt dat nog eens onderstreept.  Gelijkberechtiging dus.
Dat is een christelijk ideaal, zo christelijk, dat het voorlopig en nog steeds niet samenvalt met kerkelijke idealen.

Kerkelijk wordt er nog steeds geworsteld met de gelijkberechtiging van vrouwen in alle mogelijke ambten en het dringt nog maar langzaam door dat homoseksualiteit iets is waarmee je geboren wordt en dat we het daarmee moeten doen.
Kiezen voor gelijkberechtiging heeft consequenties.
We hebben veel voormalige buitenlanders opgenomen in onze samenleving.
Het zijn officieel landgenoten geworden, maar er zijn nog een paar generaties nodig om ze helemaal geaccepteerd te krijgen.
We bevinden ons op minder glad ijs als we kiezen voor de zwakkeren in onze samenleving.
Dat kan zonder onze portemonnee helemaal te vergeten.
Hoe ver durf je of wil je gaan in je keuze?
Misschien blijkt onze politieke keuze na enige tijd de verkeerde keuze te zijn geweest.

Geen nood: over hooguit 4 jaar is er een nieuwe kans.
Maar los van de verkiezingen kunnen we dagelijks een keuze maken en vandaag in het bijzonder, want het is nationale ziekendag.
Als je ziek bent en machteloos moet wachten op een beetje aandacht,  dan mag je hopen dat je niet op de politiek hoeft te wachten.
Dan mag je hopen dat er iemand is die hier en nu voor jou kiest.
Vandaag in het bijzonder even nadenken: Wie is er ook alweer ziek, maak een keuze, ga op bezoek.

Onze werkgroep Ziekenbezoek maakt er werk van en verdient de steun van heel onze gemeenschap.
Misschien is er ook wel een politieke partij die zich sterk maakt voor de zieken. Kan een keuze zijn. Amen