De verrezen Heer noemt ons bij onze naam en doet ons herleven (2005)

In dit Paasverhaal zitten er twee bewegingen die ook wij voortdurend ervaren:
naar het graf van de dood,
en weg van de dood, naar het leven.

Maria Magdalena kon het blijkbaar niet nalaten
nog eens naar het graf te gaan kijken.
Het is toch wel vreemd
hoe wij soms de neiging hebben naar de dood toe te trekken.
Wij keren regelmatig terug naar die dode punten in ons leven,
naar die eeltige plekken van ons hart
die geen echte liefde meer doorlaten
en waarvan wij eigenlijk wel weten
dat zij toch geen toekomst hebben.

Soms zijn het onze gevoelens die ons overweldigen,
zoals bij de schreiende Maria Magdalena.
Zij wilde balsemen.
Een poging om Jezus' aardse lichaam te bewaren.
Onmogelijk!
Op andere momenten geraken wij verstard
door ons analyserend verstand, zoals Petrus.
Hij liep naar het graf met ogen die alleen maar uiterlijke dingen
wilden controleren en verifiëren
en die dus niet echt konden zien en dus geloven,
zoals die andere door Jezus beminde leerling.

Onze emoties zowel als onze rationaliteit
lokken ons soms zo sterk naar de dood toe.
En teveel jonge mensen in onze tijd
kiezen er zelfs voor, in moordende bolides of eenzame extase.
Zo moeilijk te begrijpen!
Hoe is het mogelijk dat mensen zo naar de dood gezogen worden?

Met Pasen vieren wij dat de tegenbeweging op gang gekomen is.
Onze God zet ons op een andere weg.
Hij stuurt ons altijd maar opnieuw juist de andere kant op,
weg van het graf en de dood, naar het leven.

Het begint met het zien van enkele engelen bij het graf.
Zijn wij hen ook al niet tegengekomen
die "engelen" die ons iets laten merken van Gods aanwezigheid,
juist op de dode plaatsen van ons leven?
Wij kennen ze allemaal die enkele stralende mensen
die wij, zogezegd toevallig hebben ontmoet,
maar die ons, juist in de kilte van onze nacht,
door hun eenvoudig gebaar van goedheid
wat warmte en hoop wisten te brengen.
Die vriend of die vriendin
wiens gebaar van tederheid of woord van troost
een stuk ontmoediging kon wegnemen uit ons hart.
Tekens van leven midden in de dood.

Soms kan het ook gebeuren
dat wij Jezus' aanwezigheid nog veel sterker beginnen te herkennen
in heel gewone mensen op onze weg.

Maria Magdalena werd in al haar verdriet
aangesproken door een tuinman,
die liefdevol bekommerd was om haar schreien,
en die haar dan noemde bij haar naam.
En dat doet haar herleven.
Hierdoor herkende zij in die gewone tuinman Jezus' aanwezigheid.
Wanneer wij ons persoonlijk aangesproken voelen bij onze naam,
dan bloeit ons hart open
en willen wij opnieuw verantwoordelijkheid nemen voor anderen.

Want de boodschap die Maria Magdalena
van de verrezen Jezus kreeg
biedt haar en ons vandaag een nieuw inzicht,
maar ook een nieuwe opdracht.
"Houd Mijn aardse lichaam niet vast.
Ik leef voortaan bij God de Vader die innig van allen houdt."
Dat betekent dat Jezus voortaan op een heel nieuwe manier
zichtbaar en tastbaar onder ons aanwezig wil zijn,
in een ander soort Lichaam, namelijk in Zijn kerkgemeenschap.
"Ga dáár naartoe, naar Mijn broers en Mijn zussen."

Voortaan is dit dus de plaats waar Jezus merkbaar en tastbaar is,
niet het graf van de dood,
wel de gemeenschap van zwakke, zondige, maar gelovige mensen
die Hem gedenken beleven, vieren en willen volgen.

Vandaag spreekt de Heer ons allen persoonlijk aan bij onze naam.
"Zoek het toch niet bij de dood.
Blijf niet stilstaan bij de dode punten in je leven,
bij die eeltige plekken van je hart
waar je geen liefde meer doorlaat.
Ook voor jou is er een nieuwe liefde mogelijk,
een belangeloze, zich gevende liefde,
die is sterker dan elke dood.
Zoek de relaties en de gemeenschap op
waar die liefde kansen krijgt.
Daar is het echte leven."

Dat is onze opdracht:
door kleine woorden en gebaren
boodschappers worden van de hoop, tegen alle wanhoop in,
dat er voor elke mens een nieuwe liefde
en dus nieuw leven mogelijk is.
Mensen persoonlijk aanspreken bij hun naam,
om hen te brengen tot vernieuwde inzet.
In plaats van te schreien over het dode in ons eigen hart,
anderen bemoedigen en zo de levende Christus vinden
in het nieuwe Lichaam van Zijn liefdegemeenschap
waartoe wij aan het groeien zijn.

Zalig Pasen!