5e zondag van Pasen A (2008)

Homilie

Wat is de eerste opdracht van een bisschop? Over een maand verschijnt er een brief aan de priesters bij gelegenheid van de Wereldgebedsdag voor de heiliging van de priesters. Deze brief zal worden ondertekend door kardinaal Claudio Hummes. Volgens kardinaal Hummes moet het gebed in het leven van de priester absolute prioriteit krijgen omdat het de sterkte van de actie bepaalt. Hij wijst in zijn brief op het grote belang van het spirituele leven voor de priester. Kardinaal Hummes vraagt de priesters ook alle dagen de Eucharistie op te dragen en geregeld Jezus te aanbidden in het H. Sacrament. De kardinaal onderstreept ook het belang van de Mariale devotie in het leven van de priester. En wat opgaat voor priesters in het algemeen, geldt des te nadrukkelijker voor de bisschoppen.

Vandaag een mooi voorbeeld uit het oerbegin begin van de Kerk. Er is ruzie. Tussen wie? Tussen allochtonen en autochtonen, maar dan in de Kerk. Gelovigen uit het Jodendom, de Hebreeën en gelovigen uit het heidendom, de Grieken, dat zijn de Hellenen. Waarom krijgt die Joodse weduwe meer dan die weduwe uit het heidendom? Zij wij Christenen niet allemaal gelijkwaardig?

Het is mooi dat de Kerk groeit, maar met de groei komen ook nieuwe problemen. Wat is het probleem van de apostelen? Zij moeten steeds bemiddelen en zich bemoeien met de sociale en financiële spanningen en komen niet meer toe aan hun hoofdtaak. Wat wordt hier genoemd als hun hoofdtaak? Het past niet dat wij het Woord Gods verwaarlozen we stellen diakens aan, zodat wij ons kunnen blijven wijden aan het gebed en de bediening van het Woord. Hun hoofdtaak is dus het gebed en de bediening van het Woord.

Wat kardinaal Hummes in zijn brief doet is niets anders dan ons priesters herinneren aan dat wat de apostelen al heel vroeg in het begin van de Kerk hebben ontdekt. De Kerk is niet een charitatieve instelling, geen sociaal werkverband, geen organisatie met een goed doel. De Kerk is er in de eerste plaats om de verbondenheid tussen God en de Mens waar te maken.

Waarom zijn wij anders hier in de Kerk? Niet om de laatste politieke nieuwtjes te horen. Niet om eens flink te netwerken voor het bedrijf. Niet om oude kennissen te zien. Niet om zomaar voor jezelf tot rust en bezinning te komen. Mogen die dingen er niet bij zijn? Jawel, dat wat goed is voor onze relatie met God is ten diepste ook goed voor onze relatie met elkaar. Wat goed is voor Gods Koninkrijk is ook goed voor het aardse rijk van de mensen.

Wij komen hier om te vieren dat God zich om ons heeft bekommerd. We vieren dat God ons heeft bevrijd uit de macht van de dood. We vieren Gods Goedheid, Gods grootheid, Gods barmhartigheid en geduld. We vieren dat door te gedenken wat Hij door en met en in Jezus heeft gedaan. We vieren het door God te aanbidden en te danken, door Hem te prijzen en in dat gebed ook onze noden uit te spreken. We eren God door onze daden, onze goede werken die we doen aan Hem aan te bieden. We eren Hem zelfs door onze zwakheden aan Hem voor te leggen en sorry te zeggen. We eren Hem door een beroep te doen op zijn barmhartige liefde. We zijn hier om zo onze eenheid met God en elkaar te vieren en te versterken, te verdiepen en te bestendigen.

Zo moet de eerste taak van een priester zijn dat hij tijd maakt voor gebed, bezinning, eredienst en verkondiging. Maar bij dat laatste zie ik een probleem. Hoe en waar kunnen wij verkondigen? Vroeger was de preekstoel de plaats van verkondiging. Alle mensen gingen naar de kerk en daar kon de priester Gods Woord verkondigen, het Evangelie, de uitleg ervan en de toepassing in het dagelijks leven. Maar als nu nog slechts 4% van de gedoopten regelmatig naar de kerk gaat, hoe moeten wij hen verkondigen? En als 90% van de gedoopten weinig weet meer heeft van wat het geloof is, wat het inhoudt, waar het om gaat? Hoe moeten we hen het Evangelie verkondigen, want veel dingen zullen niet overkomen omdat er te weinig basiskennis is.

De Kerk doet pogingen om via de moderne media de mensen te bereiken, via radio of TV, via het internet, maar ook door een bisdomblad en een parochieblad, een blad als Inspiratie of een Katholiek Nieuwsblad en andere bladen. Toch is dat niet genoeg. De kracht van de eerste Christenen was niet de nieuwe techniek van de media in die tijd. Natuurlijk, ze gebruikten perkament om het Evangelie vast te leggen, maar hun kracht zat in de gemeenschap. De Eerste Christenen hadden oog en oor en inzet voor God en elkaar. Hun liefde was zo aanstekelijk dat de omgeving zich afvroeg wat het geheim van hun liefde was.

Dat is ons gewetensonderzoek. Hun geheim was Christus, de Levende, verrezen uit de dood, gezeten aan Gods rechterhand, de hogepriester, de hoeksteen van de nieuwe tempel die zijn lichaam, de Kerk, is. In hoeverre is Jezus ons middelpunt, het geheim van onze liefde, waardoor wij elkaar beminnen met een grotere liefde? Hij zegt: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader, tenzij door Mij.' Met Hem als onze hogepriester zijn wij als Gods Volk een priesterlijk volk.

Ik begon met de brief voor de gebedsdag voor de heiliging van de priesters. Steeds opnieuw vraagt het herbronning en terugkeren naar de kerntaken. Dat betekent wel dat we medewerkers nodig hebben die de andere taken doen, medewerkers zoals de diakens, die door gebed en handoplegging een deel van die priesterlijke taak krijgen toevertrouwd en waarvoor ze zo geheiligd en aangesteld worden.

Maar naast gewijde medewerkers hebben we alle gelovigen als medewerkers nodig om aan die gemeenschap te bouwen, oor en oog voor God en elkaar. Tijd maken voor inzet, maar ook voor gebed en bezinning. Want wat voor bisschoppen en priesters geldt, dat geldt misschien minder intensief, maar toch ook voor alle andere gelovigen.

Verleden week was het roepingenzondag. Vandaag horen we over de roeping en zending van de eerste zeven diakens. Het mag ook een herinnering zijn aan onze eigen roeping waar we in de kerk ook staan. En het zal mij helpen me meer te wijden aan mijn priesterlijke kerntaken, gebed en verkondiging. We mogen bidden dat we samen de wegen vinden om de harten van de mensen te bereiken, zodat de kinderen van Gods gezin die meer en meer verloren lopen, de weg terug mogen vinden. Amen.

 

 

Begroeting

Van harte welkom, u hier in de kerk en allen die met ons meevieren via de kerkradio of het internet.

Jezus is onze weg, onze waarheid en ons leven. Hij brengt ons bij de Vader. Hier komen wij samen om te komen bij onze bron. Hier mogen wij vieren dat wij bij God en elkaar horen.

Ik mag u uitnodigen te gaan staan bij de intrede.

 

 

Voorbede

Wij bidden tot onze hemelse Vader die ons tot zijn kinderen maakt.

Bidden wij voor de Kerk, voor alle gewijden, bisschoppen, priesters en diakens. Dat zij erin slagen door hun gebed intens te leven in hun relatie met de ene hogepriester, Christus. Om in het midden van de gelovigen hun dienst van voorbede en verkondiging vruchtbaar te laten zijn. Laat ons bidden.

Bidden wij voor de diaconie en andere sociale instellingen van de Kerk. Dat alle medewerkers zich steeds weer laten inspireren door Christus, hoe Hij dienstbaar was aan alle mensen. Dat hun dienstwerk niet blijft steken bij louter sociale hulpverlening, maar ook mensen terug brengt bij God als hun diepste bron. Laat ons bidden.

Bidden wij voor ons bisdom, onze bisschop, de plannen voor clustering, dat alle inspanning mogen bijdragen de kerntaken waar te maken. Dat we nieuwe wegen vinden om mensen bij elkaar te brengen. Dat we zelf keuzes maken voor Christus en zijn Kerk. Laat ons bidden.

Bidden wij voor onze parochies, dat ook bij ons mensen opstaan die meer willen leven in verbondenheid met Christus, die willen voorgaan in dienstwerk, in gebed en liturgie. Bidden we om de heilige Geest, dat Hij deze liefde in onze harten mag wekken. Laat ons bidden.