Blazen

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 483 niet laden

Ik ben vorige jaar meerdere keren in de palliatieve afdeling op bezoek geweest. Eerst was er een vriend van mij en later een tante. Zij beleefden daar de laatste weken van hun leven. Ze werden er verzorgd tot in de puntjes en vele handen maakten die laatste weken tot een oase van rust en maakten dat al het goede wat er nog was volledig tot zijn recht kon komen. Dergelijke palliatieve afdelingen worden vaak gedragen door heel wat vrijwilligers. Het werk dat zij daar doen is erg belastend en vraagt een totale inzet. Vaak vroeg ik me af: waar halen ze die kracht vandaan om dit werk te doen? Hoe houden ze dat vol? Zouden ze nooit eens de moed verliezen en alles willen laten voor wat het is en opgeven?

Dat moet het gevoel geweest zijn van de leerlingen van Jezus die daar samen zitten. De deuren en ramen gesloten, bang voor de Joden, bang voor alles wat er gaat komen. Ze hebben het gehad. Jezus is dood, ze zijn hun leven en hun ideaal kwijt. Ze hebben alleen elkaar nog. Ze zijn veel van hun vertrouwen dat alles beter kon worden, kwijtgespeeld. Volgende week horen we het verhaal van de twee die terugkeren naar hun huis in Emmaüs. Moedeloos, hopeloos. Nochtans was er de belofte van Jezus geweest dat hij altijd bij hen zou geweest zijn. Hij zou hen nooit alleen gelaten hebben. En toch was het gebeurd.

Maar Jezus verschijnt weer. De leerlingen voelen aan dat toch niet alles verloren is, dat ze samen wel kunnen zorgen dat Zijn boodschap blijft leven. Maar ze zijn niet onmiddellijk overtuigd. Johannes vertelt dat door Thomas naar voor te schuiven als de leerling die Jezus eerst niet zag en alleen maar wil geloven als hij echt kan zien en voelen. We spreken vaak van de ongelovige Thomas, maar het is eerder de moedeloze Thomas, de hopeloze. Hij is de figuur die de moed verliest en geen toekomst meer kan zien. Wellicht was hij niet alleen die twijfelde. Maar Jezus boodschap is sterker dan de twijfel die er heerst en Hij komt terug. Dan wordt het gevoel zo sterk dat ze er tegenaan kunnen. Dan zien ze Jezus echt weer terug. Hij laat zijn boodschap echt zien, handen die wonderen hebben gedaan maar die ook doorboord zijn, een hart dat vol was van die nieuwe wereld maar waarin een lans werd gestoken. Helemaal liefde.

Dat inzicht geeft hen terug leven. Jezus blies over hen. Vaak wordt dat blazen in de bijbel gebruikt als een symbool van nieuw leven, zoals de levensadem die God blies in de mens in het scheppingsverhaal. Vrede zij U. Het wordt aan hen doorgegeven, aan ons dus. Wij worden geroepen als dragers van de boodschap van Jezus, van een echte levende Jezus.

We leven verder naar Pinksteren toe, de leerlingen gaan niet verder opgesloten in een kamer zitten maar gaan naar buiten. Het mag niet blijven bij enkel maar een boodschap van woorden maar het moet verder in daden. In de Handelingen van de Apostelen horen we verhalen over een ideaalbeeld van gemeenschap vormen in de geest van Jezus. Alles was van ‘ons'. Ze waren echt één van geest en één van hart. Dat werkt niet altijd maar als ideaalbeeld blijft het wel bestaan. Ze deelden niet alleen hun goederen maar ook hun zorg voor elkaar, hun hart, hun liefde.

Kom, zeggen we dan, dat kan niet echt zijn. Dat blijft niet duren. Dan is daar Thomas weer. De twijfel, de moedeloosheid, de gedachte dat het toch maar gaat om een ideaal. Nu moet er in het geloven ruimte zijn voor twijfel, voor vragen naar zin en toekomst. Twijfelen is zoeken naar waarheid. Als die twijfel niet zou kunnen, wordt dat geloof blind en gaat het dood.

Omdat u zou kunnen geloven, vertel ik dit verhaal, zegt Johannes. Want hij vindt die boodschap te belangrijk om verloren te laten gaan in twijfel en moedeloosheid. Leven in de geest van Jezus laat toe om moedeloos te zijn maar geeft terug kracht. Die kracht laat de mensen in de palliatieve zorg toe om steeds weer verder te gaan. Ook als ze eens moedeloos zijn en twijfelen aan de zin van hun werk. Ergens is er Jezus die blaast over hen, over ons. Nieuw leven blaast hij ons in, nieuwe kracht om verder te kunnen leven in de geest van Zijn boodschap.